“We zitten allemaal in de rat race. Er is weinig ruimte voor gesprekken over overlijden.”

Stephanie en Anouck, hebben jullie ooit al een gesprek gehad over wat de financiële gevolgen zouden zijn moest een van jullie twee plots overlijden? Waarom wel of niet?

Stephanie: “In alle eerlijkheid, neen. We zijn al 14 jaar samen en hebben een kindje. We zijn alle twee zeer open, maar dat thema is nog niet aan bod gekomen.”

Anouck: “Ik werk als zelfstandige, de meeste facturen van de verzekeringen komen langs mij. Ik weet dus wel goed waar we tegen beschermd zijn, maar een overlijden lijkt nog zo veraf. Het voelt niet aan als een prioriteit op dit moment. Het kan inderdaad ook wel op een onverwacht moment ook in de minder verre toekomst gebeuren.”

Stephanie: “Het is niet dat we het thema bewust uit de weg gaan. Het is eerder de drukte in ons leven die ons niet toelaat om hierbij stil te staan. We werken alle twee full time. Alles gaat snel vooruit en elke dag is een rush van hot naar her. Dat is niet persé negatief, maar dit laat minder ruimte om op zo’n lange termijn na te denken en daarover te praten.”

Anouck: “Voor de opvang van ons zoontje vallen we sterk terug op onze ouders. Moesten zij er plots niet meer zijn, zouden we met enorme zorgen zitten, emotioneel en organisatorisch. Daar liggen we vandaag sneller van wakker, omdat die kans ook realistischer en meer nabij aanvoelt.”

In welke mate hebben jullie financiële bescherming ingebouwd moest een van jullie twee komen te gaan?

Stephanie: “We hebben een schuldsaldoverzekering van elk 100%. Dat geeft ons al zeker gemoedsrust. Maar misschien is dat een vals gevoel van veiligheid?”

Anouck: “Hoewel ik de financiële regelingen meestal tref, zijn we goed op de hoogte van elkaars financiële situatie en zijn we zeer transparant daarin. Moest een van ons twee er plots niet meer zijn, weten we alvast welke spaarproducten en investeringen we hebben.”

Stephanie: “We hebben ook samen geïnvesteerd in vastgoed, omdat we geloven dat dit een goede investering is om comfortabel onze pensioenperiode te kunnen doorlopen. Dus we kunnen wel degelijk op lange termijn nadenken (lacht).”

Uit de cijfers blijkt dat vrouwen tussen 35 en 49 zich veel meer zorgen maken rond het behoud van hun levensstandaard moest hun partner komen te gaan. Ervaren jullie dit ook zo?

Stephanie: “We werken alle twee voltijds en zijn alle twee vrouwen. Onze inkomens zijn dus redelijk gelijklopend. Ik vermoed dat je jou meer zorgen maakt wanneer je partner veel meer verdient dan jij.”

WIL JE MEER TE WETEN KOMEN OVER GEZINSBESCHERMING?  LEES DAN ONZE WHITEPAPER.